La Palma door de ogen van een vriend
We wonen al 17 jaar op La Palma, je zou bijna vergeten hoe bijzonder het is om dagelijks uit te kunnen kijken op de kraterrand van de Caldera en de Atlantische Oceaan.
Het was al meer dan 30 jaar geleden dat ik Wietse had gesproken. Om heel eerlijk te zijn, ik was hem al bijna vergeten, kon met moeite nog een vaag beeld oproepen van hoe hij was als jongen van begin twintig.
Wietse was altijd al een eigenzinnige vogel, hij gaat volledig zijn eigen gang. Hij werkt drie dagen in de week en is in zijn vrije tijd vooral bezig met het plannen van zijn volgende vakanties. De reisbestemming wordt bepaald door de voordeligste aanbieding.
Mijn schoolkamaraad gaat twaalf maal per jaar op vakantie. Zijn favoriete reisbestemming is IJsland gevolgd door New-Engeland in Amerika.
Meer dan 15 jaar heeft Wietse geduldig gewacht en gespeurd op het internet naar een voordelig retourtje naar La Palma. Dit jaar sloeg hij toe en vloog hij afgelopen week voor 89 euro naar het groene Canarische eiland.
Na de eerste begroeting ging het gesprek over de Toyota Landcruiser op onze parkeerplaats. Het werd me direct duidelijk dat Wietse een speciale interesse had voor oude auto´s. Op de vragen hoeveel cilinders, het bouwjaar van de Jeep en het aantal paardenkrachten van de motor kon ik hem geen antwoord geven. Na een korte inspectie van mijn vriend weet ik nu dat mijn Landcruiser gebouw is in 1980 en 4 cilinders heeft. Het aantal paardenkrachten van de motor ben ik alweer vergeten.
Op woensdag haalde Wietse me op om samen een dag op pad te gaan naar het noorden van La Palma. In de huurauto reden we naar de andere kant van de berg waar ik een spontane les van hem kreeg over het rijden in de bergen. De boodschap was eenvoudig: remmen op de motor en de rem intrappen kort voordat de auto uit de bocht dreigt te slippen.
Wietse was tijdens de gehele autoreis naar het noorden meer dan enthousiast over La Palma. Verblind daar al mijn jaren op het eiland zag ik door de ogen van mijn bijna vergeten schoolkameraad ineens weer hoe ongelooflijk fantastisch La Palma is.
Je kon volgens Wietse zien dat de bevolking op La Palma, in vergelijking met andere zuidelijke landen, welvarend is. De mensen hebben het goed op La Palma, er zijn weinig asociale types en alles is op La Palma keurig en goed georganiseerd. Er is bijna geen graffiti en vandalisme komt op het eiland volgens Wietse niet voor. Je ziet op het eiland geen junks en iedereen is behulpzaam en aardig. Langs de snelweg in de dorpen zie je maar zelden zwerfvuil liggen. Nergens anders vind je op zo’n kleine oppervlakte zoveel verschillende landschappen. De lavastroom van de San Juan deed hem zelfs denken aan zijn favoriete bestemming IJsland.
Tijdens de eerste wandeling, van de parkeerplaats van Los Tilos naar de waterval, zag al vrij snel dat Wietse niet meer zo snel was als vroeger. Ook bleek zijn conditie niet echt toereikend om tegen een steile berg op te lopen. Daarbij lag het tempo tijdens de wandeling door het dorpje Gallegos bijzonder laag. Bij iedere auto met een bouwjaar van voor 1980 werd even gestopt voor een nader onderzoek. Wietse werd dermate enthousiast door al die oude auto’s dat hij La Palma in de top-3 van zijn favoriete bestemmingen plaatste.
Toen Wietse vrijdag weer naar huis vloog, had ik heel wat bijgeleerd over motoren van oude auto’s en het rijden in de bergen. En, ik bekijk La Palma weer door een roze bril.
Tekst en foto`s: Siepko Wenning